En alweer bijna halverwege september...

Hallo lieve allemaal,
Allereerst weer terima kasih voor alle berichtjes, heel leuk! Inmiddels zijn wij al over de helft van het totaal aantal dagen dat we wegblijven en we zijn ook al stiekem aan het aftellen tot aan onze ‘welverdiende’ vakantie! Ik zal eerst even vertellen over de afgelopen weken...
Niet alleen ik had de eer om mijn verjaardag een keer heel ver weg te kunnen vieren, maar Lieke is inmiddels ook jarig geweest hier. Midden in de nacht had ik de wekker gezet om haar slaapkamerdeur te versieren met slingers en ballonnen en dat was nog even schrikken ook, want er schoot opeens een salamander bij mijn hand weg maar ik kon natuurlijk niet gaan gillen want dan zou Lieke alles al merken... Gelukkig heeft ze er allemaal niks van gehoord! Ook had ik nog een kleinigheidje voor haar gekocht: een uit hout gesneden kikker, want die vind ze heel eng haha :P. ’s Avonds zijn we nog heerlijk uiteten geweest bij de ViaVia (reizigersrestaurant).

Vlak nadat ik mijn vorige berichtje had geplaatst waren we weer eens wezen eten bij Solaria, een restaurant in Amplaz (groot, luxe winkelcentrum hier). We eten daar ontzettend vaak en zagen daar steeds een soort ‘grote nachos’ voorbij komen. Die wilden wij natuurlijk ook een keer proeven, maar we kregen ze steeds niet ergens bij. Elke keer als je hier eten besteld dan plakken ze een kopie van je bonnetje (je betaald vooraf) op je tafel met de bestelling en dan vinken ze het af als het gebracht is.
Nou, wij zagen een keer dat mensen aan het tafeltje naast ons die nachos kregen, dus toen zij klaar waren en wij ook hebben we snel dat bonnetje van de tafel gegrist en thuis uitgeplozen hoe die nachos dan zouden moeten heten. Wij dachten dat we eruit waren en de eerst volgende keer had Lieke achter haar eten ‘Bungkus’ geschreven (je moet hier je bestelling opschrijven). Toen we onze bestelling kregen, kreeg ik het normaal op een bord en Lieke kreeg alles in een plastic zak.... hahaha. Bungkus betekende dus dat je het wil meenemen *zucht*. Maar we zijn er nu uit: die nachos heten ‘pangsit goreng’ en je krijgt ze bij de mie!

Direct na onze misser bij Solaria was de Ramadan bijna afgelopen. Nou wij waren best blij, want tijdens de Ramadan was het bij Solaria steeds héél erg druk en we hebben vaak genoeg ergens anders moeten zoeken naar eten omdat het bij Solaria weer eens ‘full’ was.
Maar toen de Ramadan officieël afgelopen was, werd het ontzettend druk op straat! Het is hier altijd al druk en we dachten dat het niet erger kon, maar dat kon dus nog wel! Normaal rijden we in 20 minuutjes met de scooter van ons huis naar Amplaz. Nu deden we er de laatste dagen van de Ramadan en de eerste paar dagen na de Ramadan wel bijna 3 kwartier tot soms wel een uur over... niet normaal dus! Ook vonden we het allebei best wel eng want ze reden hier al zonder regels, maar toen maakten ze er helemaal een potje van. Er zijn 2 rijbanen, maar ze reden gewoon met 4 auto’s naast elkaar en de scooters (wij dus ook) er nog tussendoor. Drama dus, maar we leven nog! :D

Wat ook heel vanzelfsprekend is in Nederland, is dat er altijd brood en water is. Nou wij dachten dat dat hier ook wel zo was, maar mooi niet dus! Het brood was hier bijna 1,5 week lang uitverkocht!! En niet alleen in de grote supermarkt (Carrefour) waar wij de boodschappen halen, maar alle lokale tentjes hadden ook nergens brood meer... En wat ze ermee gedaan hebben? Ik heb geen idee want ze eten hier geeneens brood :S. Wij leefden dus 1,5 week op stokbrood en pannenkoeken en mie als ontbijt, ook lekker! :P (Behalve als je zoals ik in plaats van suiker per ongeluk zout op je pannenkoek strooit :P).
Met het water was het precies hetzelfde overigens... we halen hier elke week een hele grote fles met water van 20L. maar die was dus ook heel lang uitverkocht waardoor we steeds met 1,5L flessen moesten slepen.... heel leuk en handig vooral.
Maar gelukkig is de Ramadan nu al een tijdje afgelopen en begint alles nu weer wat rustiger te worden, schappen in de winkels zijn weer goed gevuld en het verkeer is ook ‘weer normaal’.

Ook hadden we nog een weekje vrij gekregen onverwacht doordat de Ramadan ten einde liep en ook omdat de kinderen 2 weken vakantie hadden en we dus weinig tot bijna geen therapie konden geven dan.
Natuurlijk vonden wij een weekje vrij niet erg en hadden veel plannen gemaakt. Helaas konden we na het eerste weekend bijna niks meer doen...
Op zondags zijn we naar het strand geweest, anderhalf uur rijden met de scooter. We waren om half 10 vertrokken en om 11 uur ‘lagen’ we op het strand. Lagen inderdaad tussen aanhalingstekens, want het strand is hier niet zo mooi, het is heel zwart zand, hele hoge golven (te hoog om in te mogen zwemmen) en zonnebaden kennen ze hier niet. Ook is het niet echt gepast om in bikini op het strand te lopen. Hier lopen ze gewoon in t-shirtjes en korte broek.
Maar goed, wij waren met ons handdoekje in de duinen gaan liggen uit het zicht van de rest van de mensen, dus we lagen daar wel mooi in bikini. Het was helemaal niet zo warm, maar de zon brandde wel heel fel. Goed gesmeerd natuurlijk, maar om 2 uur hadden we het wel gehad dus waren we weer terug gereden. Eenmaal thuis aangekomen waren we ons dood geschrokken! Zoo ontzettend rood waren we allebei nog nooit geweest! Het begon ’s avonds steeds roder en roder te worden en die avond waren we alweer heel vroeg thuis vanwege de pijn. ’s Nachts geen oog dicht gedaan en 100x ingesmeerd met aftersun, maar dat hielp niets natuurlijk. Twee dagen later kregen we overal blaasjes en blaren en daarna begon alles te vervellen. Achteraf hebben we ontzettend veel geluk gehad, want die eerste nachten hadden we wel in shock kunnen raken, omdat we dus echt ontzettend verbrand waren en mijn schenen en enkels zwollen elke avond heel erg op, dus kans op trombose zat er ook nog in. Eigenlijk hadden we ook direct een arts moeten bezoeken, maar huisartsen kennen ze hier niet en het ziekenhuis hier is geen pretje, daar kan je beter niet heen. Achteraf hadden we gewoon een bezoekje moeten brengen aan het Internationale Ziekenhuis hier, maar zelf hadden we pas te laat door dat het echt wel ‘erg’ was. Onze vakantie konden we dus niet meer zoveel doen, broeken pasten we allebei niet omdat we overal vocht vast hielden en de rest was pijnlijk om te dragen. Enige oplossing: 3 pyjamadagen inlassen. Gelukkig zakte toen de meeste pijn wel weg en konden we daarna ook weer een aantal broeken aan! Om jullie even gerust te stellen: met ons beide is nu alles weer goed, mijn schenen zijn nog wel flink rood en met velletjes, maar de rest is redelijk bijgetrokken.Alle blaasjes zijn kapot en bijna weg dus inmiddels heb ik ook weer wat hardlooptrainingen kunnen doen gelukkig!
Verder hebben we onze vakantie dus verplicht rustig aan moeten doen, dus tja, dan maar nog een keer naar de bioscoop hier, haha! Dit keer hebben we Kung Fu Panda 2 gezien met Indonesische ondertiteling. Dit is wel grappig, want we kunnen er best wel wat uit opmaken als we de ondertiteling lezen :D. Verder is de film gewoon engels gesproken, dus makkelijk te volgen ;).
Wat trouwens wel irritant is hier, iedereen kan en mag gewoon te laat in de film komen. Dat is in Nederland ook wel zo, maar hier mag het ook nog als de film al een uur bezig is. Mensen komen dan al bellend of lachend de zaal binnen en lopen gerust 3x de trap op en neer om een plekje te zoeken. Of ze praten heel hard als ze binnenkomen, lekker irritant dus!

De stage gaat nog steeds goed, het blijft leuk om met de kinderen te werken en ze nieuwe dingen te leren. Ook zijn we inmiddels helemaal verhuisd naar de nieuwe fysiotherapieruimte. Deze ruimte is net een slag groter dan de vorige ruimte. Er is ook veel nieuw materiaal gekomen zoals een loopband en een hometrainer (jammer dat die te groot is voor de kinderen, dus wat ze daar dan aan hebben???) en verder nog een loopbrug en nieuwe matrassen. Vooral de loopband wordt nu veel gebruikt en is erg makkelijk bij hele drukke kinderen, die worden daar mooi rustiger van ;).
De weken gaan nu wel erg snel voorbij, want na deze week hebben we nog maar 1 hele week stage en dan zit de stage er voor ons alweer op en beginnen we aan onze rondreis!!

Ik had jullie beloofd om de vakantieplanning te vertellen zodra ik daar wat meer van wist: nou bij deze dan.
Waarschijnlijk beginnen we onze rondreis op maandag 2 oktober richting de Karimunjawa Islands (allemaal gelijk googlen, dan krijg je hele mooie plaatjes! :P).
Daar blijven we een paar dagen en dan reizen we door naar Surabaya (nog steeds Java). Ook hier verblijven we een paar dagen en dan vliegen we vanaf Surabaya naar Mataran (Lombok). Hier zullen we ongeveer een week blijven (waar precies weten we nog niet) en daarna reizen we verder met de boot van Lombok naar Bali om daar van ons laatste weekje vakantie te genieten!!
Op 28 oktober vliegen we dan eerst van Denpasar (Bali) terug naar Jakarta en dan ’s avonds gelijk door van Jakarta naar Singapore naar Frankfurt!
Dus zo gaat onze rondreis er ongeveer uitzien, maar natuurlijk hou ik jullie tussentijds ook weer op de hoogte als dat daar allemaal lukt met internet enzo :P.

Als laatste afsluiting van dit nieuwe verhaal moet ik jullie even melden dat Marga (de moeder van Lieke) en Daniël (haar vriend) inmiddels hier zijn aangekomen. Ontzettend grappig om 2 van die ‘grote’ blanke mensen van het station af te halen haha :D.
We vermaken ons prima en het is erg gezellig samen! Gisteren zijn we met z’n allen naar een vogelmarkt geweest, dat was echt zielig om te zien. Er zaten hartstikke veel vogels opgepropt in een zielig klein kooitje waar ze de vleugels nog niet eens in kunnen spreiden. Ook werden er konijnen, cavia’s, puppies, katten, slangen en aapjes verkocht. De apen zitten met een ketting vast in een soort konijnen kooitje en de puppies zitten ook in zulke kooitjes... niet zo fijn om te zien.
Ook waren er kuikentjes in alle kleuren van de regenboog :O . Wel maf om te zien.

Het laatste nieuwtje waarmee ik ga afsluiten is dat we inmiddels al weer 2x bij de ambassade zijn geweest. De eerste keer dat we kwamen moesten we weer allemaal papieren invullen, alleen nu niet 1 papier, nee nu waren het er 3! Daarna vroeg die man om VIER pasfoto’s... die hadden we natuurlijk niet, ik had nog maar 1 officiële uit Nederland. Dus eentje afgegeven en toen moesten we nog nieuwe laten maken hier. Wat wel gek was, want hier bewerken ze de pasfoto’s dus. Al mijn moedervlekken waren weggehaald en ons gezicht was nog wat ‘witter’ gemaakt... super lelijk!
Vandaag zijn we weer naar de Ambassade geweest om te betalen en de 21e van september mogen we ons paspoort weer opkomen halen!

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte! Voordat ik Yogjakarta verlaat probeer ik nog weer een nieuw verhaal te plaatsen!

Sampai jumpa!