Semarang - Karimunjawa - Surabaya

Hallo lieve allemaal,
Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik een verhaal plaatste, maar inmiddels hebben we alweer zoveel meegemaakt dat ik het tijd vond voor een nieuwe :D.
Mijn vorige verhaal was geeindigd bij het afscheid nemen van de kinderen, van Anas en Intan en al het personeel van de Balcony.
Alles bij elkaar lagen we die zaterdagavond pas om 01:00 h. in bed en om 4:30 h. ging de wekker!
’s Ochtends vroeg de allerlaatste dingen ingepakt en met de koffers naar de poort gelopen, waar de taxi ons al stond op te wachten. We werden uitgezwaaid door heel veel kinderen, wat toch wel een beetje een raar gevoel gaf.
Met de taxi werden we naar de opstap plaats gebracht. Hier stond een mini busje klaar en met dat busje werden we naar Semarang gebracht. Daar kwamen we om 10:00 h. al aan en konden bijna direct inchecken bij hotel Surya. We hebben de spullen op de kamer gezet en zijn daarna een stuk naar de haven gelopen om te kijken of we misschien al ergens tickets konden halen voor de boot voor morgen ochtend. Helaas konden we nergens een loket vinden en de lokale bevolking wist het ook niet. Sterker nog, van sommigen hoorden we dat er helemaal geen boot zou gaan morgen?!
Terug bij het hotel maar even erachter aan gegaan en gelukkig was er een meneer zo lief om de taxi voor morgenvroeg te regelen en te bellen met de man die de kaarten voor de boot verkocht.
De volgende dag ging de wekker dus weer heel vroeg (06:00h.) en om half 7 zaten we weer in de taxi die ons naar de haven bracht. In de haven aangekomen bleek dat we op precies dezelfde plek waren afgezet als waar we gisteren hadden gelopen en we wisten dus nog steeds de weg niet...
Gelukkig was er nog een duits stel en die wisten uiteindelijk wel de weg, dus die hebben we maar gevolgd. Bleek dat je kaartjes kon kopen bij een man op de motorkap van een auto, dus het klopte inderdaad dat er geen loket was. Pf, raar wereldje hier hoor! We waren ook nog maar net op tijd voor de boot, of eigenlijk waren we al veel te laat... de boot bleek niet om 9:00 h. te gaan zoals ons verteld was, maar de boot ging al om 7:00h. Wij kochten onze kaartjes om 7:15h. en konden nog net met de boot mee... haha wat een geluk! :D.
Wat ook weer zo vreemd was, was dat wij dachten dat de boot gewoon van Semarang naar Karimunjawa zou varen, maar in plaats daarvan stopten we opeens na twee uur varen in Jepara. Van daaruit gingen we weer verder en was het nog eens 3,5 uur varen.
Wel ontzettend leuk, er waren best hoge golven dus de boot schommelde flink en onderweg hebben Lieke en ik nog een mega schildpad (ik gok 80 cm ofzo) langs de boot zien drijven!. We hadden ook een kansje om dolfijnen tegen te komen, maar die hebben we uiteindelijk niet gezien .
Eenmaal op Karimunjawa aangekomen vroegen de lokale mensen direct of we een becak nodig hadden... haha nou nee hoor dat gaat echt niet passen met al die bagage! Uiteindelijk zijn we netjes bij ons hotel afgezet door een mannetje met een auto.
Op Karimunjawa zijn we nog twee nederlandse stellen tegengekomen en samen met hen hebben we eilandje gehopt :P. Echt ontzettend mooi! We hebben bij verschillende eilandjes kunnen snorkelen en veel rare en gekke vissies gezien. Ook hadden we er nog een gids bij die van alles onderwater oppakte en liet zien. We zijn nog gestrand bij een onbewoond eiland en daar hebben we een vuurtje gemaakt en vis gebakken. Rijst hadden we meegenomen en daar lagen we dan op een super wit strand, met rijst en vis en Celine Dion op de achtergrond haha:P.
Als laatste zijn we nog doorgevaren naar de haaien, want daar mocht je tussen zwemmen. Sommige haaien waren bijna 2 meter lang, dus een beetje eng was het wel... maar wel gaaf! Je ziet echt zoals in films van die vinnen boven het water uitsteken, nu alleen het spannende muziekje nog op de achtergrond en alles was compleet haha :P.

Verder hebben we op Karimunjawa ook nog een dagje een MTB gehuurd om wat meer van het eiland te kunnen zien. Dat viel nog wel tegen want het was er erg ‘heuvelachtig’ dus bij sommige hellingen moesten we gewoon afstappen omdat je er niet tegenop kon fietsen.
Ook dacht ik dat die hellingen wel een mooie training konden zijn voor het hardlopen, maar het was meer met handen en voeten omhoog klimmen dan rennen dus na 20 minuutjes en een paar verzuurde benen rijker was ik er maar mee opgehouden:P Misschien dat Lombok leukere ‘heuvels’ heeft haha.

De terugweg van Karimunjawa naar Jepara duurde wat langer dan de heenweg omdat we de ‘slome veerboot’ hadden. En inderdaad: het duurde 6,5 uur voordat we in Jepara waren.
Daar aangekomen wisten we helemaal niet waar we heen moesten om in Surabaya uit te komen, maar met wat hulp van de locals lukte het toch. Er waren daar geen taxi’s dus we zaten achterin een pick up truck tussen de bagage van nog 8 andere mensen, wat een gave rit was dat haha :D Alles kan hier in Indonesië. We werden afgezet bij de busterminal en moesten daar in een local busje stappen om naar Kudus te gaan (klein busje waar de deur van openblijft tijdens het rijden en het busje stopt niet als je erin of eruit wil, dan mag je springen :P). Dit busje reed niet de hele weg naar Kudus dus tussendoor moesten we nog een keer overstappen. Net toen we dachten dat we de ergste bus ooit gehad hadden, stond ons volgende busje klaar. Een ini mini bussie (wij waren veel groter dan het busje zelf en moesten dus ontzettend bukken om erin te kruipen) waar duidelijk geen plek voor al onze bagage was. De oplossing: de bagage los op het dak gooien! Ook in dit busje was het deurtje gewoon open en een jongen hing half uit de deur. Bij elke bocht moest hij mijn koffer vasthouden anders viel die van het dak af (de mijne lag bovenop de rest). Toen hij eruit moest en wij verder moesten was er iets meer plek en kon mijn koffer nog net in het busje. Een half uurtje later kwamen we eindelijk bij de busterminal in Kudus aan, waar we konden overstappen op een touringcar naar Surabaya. Deze reed al weg, maar onze lieve chauffeur van het ini mini bussie trok een sprintje en hield de bus aan, zo konden we nog net met die bus mee. Eenmaal in die bus hoorden we dat het nog minstens 6 uur rijden was (219 km, hier gaat alles niet zo snel :P) tot Surabaya. We stopten onderweg nog bij een localtentje om te eten, alleen durfden wij dat niet zomaar te eten. Gelukkig was de buschauffeur zo lief om ook nog bij een supermarkt te stoppen speciaal voor ons, zodat wij Bule (blanken) brood konden halen :P.
Uiteindelijk waren we pas rond 00:30 h. in Surabaya, dus dat was een erg lange reisdag!

In Surabaya zijn we de volgende dag naar Kembang Kuning geweest, een begraafplaats voor millitairen. Daar liggen vrienden van de opa van Lieke dus dat was best wel apart om daar te komen en erg indrukwekkend om te zien.
Verder hebben we even geshopt in een mega groot winkelcentrum, Amplaz was niks vergeleken met deze en we hebben de dierentuin bezocht hier in Surabaya.
Morgen (zondag) zijn we van plan om eerst ’s ochtends naar een festival te gaan (wat het precies inhoud weten we eigenlijk niet) en daarna willen we nog een citytour gaan doen.
Maandag ochtend vertrekken we vanuit Surabaya by airplane naar Mataram (Lombok). Van daaruit plaats ik wel weer een keer een nieuw verhaal! Foto’s zal ik proberen te uploaden, maar staan nu ook al op mijn facebook.... dus voor wie niet kan wachten die moet daar maar eem kieken haha!