Eerste ritje door Jakarta...

Dag lieve allemaal,

Nou hier issie dan hoor, mijn eerste verslag vanuit het verre Indonesië. Ik zal maar bij het begin beginnen, wel zo handig :P
Gisteren middag was ik samen met papa en caimin om 1 uur (nederlandse tijd) vertrokken richting Frankfurt. Mama en Charelle konden helaas niet mee wegbrengen. Om 5 uur waren we op het vliegveld en moesten we nog even wachten op Lieke en haar familie.
Toen die er waren wilden Lieke en ik onze bagage inchecken maar we werden de rij weer uitgestuurd om eerst een scan te maken van ons paspoort en visum. Eenmaal opnieuw in de rij aangesloten ging het wel snel. De bagage woog samen 2,5 kilo teveel maar dat was gelukkig niet erg. Nadat we afscheid hadden genomen van de thuisblijvers liepen we richting de Douane. Natuurlijk kan het niet anders dan dat die weer bij mij begint te piepen. “open bag please” zei die man en ja hoor, ik mocht mijn hele koffer openen en ondersteboven keren. Toen pakte hij mijn oplaadbare zaklantaarn keek ernaar en knikte dat ik alles er weer in mocht doen (incl. Zaklantaarn) *zucht*.
Nadat ik mijn hele koffer weer had ingepakt liepen we verder en duurde het niet meer lang voordat we het vliegtuig in konden. We vertrokken uiteindelijk om 10 uur (nederlandse tijd) en waren om 4 uur (lokale tijd) in Singepore geland. Daar aangekomen moesten we snel van gate wisselen en opnieuw door de Douane. Ook dit keer ging er bij mij weer een piep, nu was het echter niet de zaklantaarn maar een haar elastiekje om mijn pols die ik vergeten was af te doen en waar die man niet opgelet had. Om 5 uur vertrok ons vliegtuig weer richting Jakarta. Dit was nog een uur en 15 minuten vliegen.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen keken we onze ogen uit. Wat een mooie stenen op de grond en zelfs de muren. Ook fijn, alle wegwijspaaltjes waren in het Bahasa Indonesia dus we hadden geen idee welke kant we op moesten. Alleen Selemat Datang (welkom) was te herkennen maar daar schoten we niks mee op. Uiteindelijk wisten we ons visum te laten ondertekenen en de bagage was er ook al snel. Nadat we tot 2x toe gepint hadden door een rekenfoutje, konden we eindelijk naar buiten. We waren nog maar net buiten of we werden al aangesproken door 3 ‘taxichauffeurs’.
Ook sprak een indo ons aan in het Nederlands en die vroeg of wij de 2 meisjes waren die hij moest ophalen, maar helaas was dat niet iemand die wij zochten.
Eigenlijk wisten wij helemaal niet of we nou wel of niet zouden worden opgehaald dus we zijn zelf maar met een taxi naar een hotel gegaan. Onderweg keken we onze ogen uit, wat rijden ze hier als idioten!
Scooters? Daar zijn er honderden van, ze staan allemaal naast elkaar bij een stoplicht en schieten links en rechts van je langs. Bij de stoplichten staan ze trouwens gewoon met 6 auto’s breed naast elkaar, als het er niet meer waren, en de scooters er nog tussen en ervoor.
Ze rijden hier links, maar links (en rechts) inhalen doen ze ook gewoon. Ook rijden scooters hier op de ‘snelweg’ en verdrijvingsvlakken zijn er wel maar worden genegeerd. Als een auto te langzaam rijdt en er is maar 1 rijstrook, worden er gewoon 3 rijstroken van gemaakt... achja het kan allemaal ;)
Wij zijn blij dat we heel bij ons hotel zijn aangekomen, na een redelijk lange rit met de taxi, waarvan de chauffeur geen engels kon en wij ons steeds maar afvroegen of hij wel snapte waar we heen moesten :P
Eenmaal in het hotel kregen we een belletje van Alien (meisje wat voor ons heeft stage gelopen bij Sayap Ibu) dat de chauffeur van Sayap Ibu ons niet kon vinden op het vliegveld en waar wij nu dan waren. Nou met goed geluk hebben we zelf het juiste hotel uitgezocht en kunnen we morgen de kaartjes voor de trein richting Yogjakarta bestellen.
Ook gaan we morgen even genieten van ons zwembad hier in het hotel haha :D

Ik weet niet wanneer ik weer internet tot mijn beschikking heb, maar ik zal zo snel mogelijk iets van me laten horen als ik in Yogjakarta ben aangekomen!

Liefs Lesley