Eerste dagen in Yogja!

Terimah kasih voor alle berichtjes!
Bij mijn vorige verslag heb ik 4 foto’s weten te uploaden maar het gaat hier heel langzaam en ik heb nog wat problemen met mijn camera dus het wil nog niet echt lukken. Ik hoop volgende keer meer foto’s te kunnen uploaden zodat jullie er een beeld bij krijgen.

Het is even geleden maar inmiddels ben ik in Yogjakarta aangekomen en heb alweer een heleboel meegemaakt. Mijn vorige berichtje eindigde erbij dat we zouden gaan zwemmen in het hotel waar we verbleven in Jakarta. Dat hebben we die dag ook gedaan en het was heerlijk. Behalve dat we 3 uur lang werden aangestaard door indo’s vanaf het balkon van het hotel haha.
Wat ook heel apart was, was dat er een heel klein aapje aan een ketting bij het zwembad zat vastgebonden, zielig maar wel heel lief!
Daarna hebben we bij het hotel gegeten en ik had serieus spaghetti met hele stukken rode peper erin zitten... pff dat was even wennen maar het was best lekker.
De volgende ochtend zaten we om 5 uur al in de taxi opweg naar het station om kaartjes te kopen voor de trein naar Yogjakarta. Toen we de kaartjes gekocht hadden bleek dat de trein pas om kwart voor 9 zou vertrekken. Uiteindelijk zaten we om 9 uur in de trein en ik was 12 muggenbulten rijker op mijn linker been (gek genoeg alleen de linker).
De treinreis zou ongeveer 8 uur duren maar we stonden veel stil en het duurde uiteindelijk 9 uur voordat we in Yogja waren aangekomen. Het was wel een ontzettend mooie reis en we hebben veel gezien (foto’s hiervan komen ook nog). ‘Oma’ (Mrs. Utaryo, bijna 81 jaar en hoofd van Sayap Ibu) haalde ons op. Na nog een uur in de taxi te hebben gezeten kwamen we aan op Sayap Ibu. Direct kwamen er ongeveer 10 kinderen op ons af rennen en sleepten onze zware koffers mee het terrein over en de trappen op! We wilden ze wel zelf sjouwen maar dat mocht niet eens. Toen we onze kamers te zien kregen schrokken we beide wel even! Overal liepen salamanders over de muren dus dat was even schrikken. Nu, 2 dagen later, zijn we er al helemaal aan gewend en kijken er niet meer echt van op. Alleen vanochtend schrok ik me half dood van een 15 cm grote sprinkhaan op de trapleuning haha.
Ondanks dat alles hebben we de eerste twee nachten heerlijk geslapen en zijn inmiddels een beetje van de jetlag bijgekomen. We hebben hier ook al best veel gezien, we zijn naar de Amplaz geweest (een groot winkelcentrum een kwartiertje bij ons vandaan) waar je overal op internet kan als je maar een drankje besteld of iets. Dit winkelcentrum is meer voor de rijke indo’s. Het verschil is dan ook best groot en duidelijk te zien. De prijzen in het winkelcentrum zijn vergelijkbaar met die in Nederland. Verder zijn we al bij een lokaal tentje wezen eten ’s middags: rijst met een of ander gefrituurd dingetje, heel lekker! Ook hebben we de tjaptjoi en de Nasi Fu Yung Hai (of zoiets) al geprobeerd en het is allemaal erg lekker.
Het verkeer went langzaam ook wel, ik kijk niet meer zo erg op van alle scooters die overal tussendoor scheuren en ook nog eens overal tegen het verkeer in rijden. We moeten soms de grote weg oversteken (vergelijkbaar met een snelweg in Nederland) en dat blijft wel een beetje raar en eng. Wel heb ik al bij Sabine achterop de scooter gezeten en binnenkort krijgen Lieke en ik scooterrijles van Anas.

Vandaag waren we naar Malioborostreet geweest, dit is een drukke winkelstraat in Yogjakarta. We hadden besloten om met de bus erheen te gaan want dit is veel goedkoper dan een taxi. De bus kost maar 3000 rupiah per persoon, omgerekend nog geen 30 cent en je kan er zolang in blijven zitten als je wilt. Nou goed, wij dus met de bus. De eerste reed net voorbij, wij moesten de straat nog oversteken dus die hadden we gemist. Na een half uur wachten in 34 graden kwam er eindelijk weer een bus langs. Maar die reed letterlijk langs want die was veel te vol. Na bijna een uur gewacht te hebben konden we eindelijk met de bus mee. De bus had dan wel weer airco wat wel fijn was, maar was ook nog super druk. Na een half uur in de bus te hebben gestaan kwamen we in Malioborostreet. Hier waren veel winkeltjes die plaatselijke spulletjes verkochten. Ook veel souvenirs. Overal had je dezelfde soort stalletjes, maar het was wel leuk om een keer doorheen gelopen te zijn. Verder hebben we hier allebei niks gekocht.

Vandaag hebben we ook te horen gekregen wanneer we precies moeten beginnen met onze stage. Het duurt nog even, want we mogen eerst nog van alles hier in de buurt gaan bekijken! Morgenochtend gaan we eerst naar Panti 1, waar de baby’s wonen. Hier lopen Lieke en ik straks ook elke keer stage. Panti 2 is waar wij slapen en waar de oudere kinderen wonen. Ook hier zullen we veel stage lopen. Maargoed, morgen dus eerst maar eens een kijkje nemen in panti 1.
Overmorgen (donderdag) gaan we samen met Anas en Intan dingen bekijken in Yogjakarta. Wat precies weet ik eigenlijk niet maar dat zien we donderdag wel en horen jullie dan de volgende keer weer haha. Vrijdag gaan we de Prambanan en de Borobudur bekijken en zaterdag, zondag en maandag hebben we een heerlijk strandweekendje voor de boeg! We verblijven daar in een hotel, uiteraard weer met een super groot zwembad hihi!
Maandag avond komen we dan terug en woensdag begint onze echte stage :D

Dit was het voorlopig weer, ik denk dat mijn volgende verhaal pas na het weekend zal zijn als ik terug ben van een zonnig weekendje op het strand!
De foto’s kan ik dan hopelijk ook op deze site plaatsen.

Selemat tinggal!

Waar ik me nog steeds over verbaas:
- mensen op de scooter: alleen, met z’n tweeën of zelfs met z’n drieën zitten ze erop. Ook vervoeren ze hele kasten op scooters of ze komen net van de rijstvelden en vervoeren hele plakken van die rijstplanten achterop, heel grappig!
- overal worden we aangestaard en mensen spreken ons aan met: Goodmorning mister! Yeah thanks! :D
- Voor 30 cent kan je zo lang met de bus als je wilt, ons middag eten hier kost ook 30 cent bij een lokaal tentje aan de straat. Avondeten doen we wel wat luxer: 2 euro p.p. :P
- De mensen hier hebben dikke winterjassen aan of vesten en altijd lange broeken. Ze willen graag ‘wit’ worden, terwijl Lieke en ik juist een poging doen om wat bruin te worden haha echt heel maf.
- Ze denken dat lieke en ik tweeling zijn omdat we dezelfde laptop hebben en dezelfde neus??!
- Ik ben al een paar keer aangesproken of mijn ogen echt waren. Ze dragen hier allerlei kleuren lensen om paarse en blauwe ogen te ‘krijgen’. Maar ze zijn jaloers op mijn blauwe ogen haha.

Tot het volgende verhaal!
En ik ben ook benieuwd hoe het daar in Nederland is!