De tijd vliegt voorbij...een maand verder!!

Het is even geleden maar inmiddels heb ik weer zoveel meegemaakt dat het tijd werd voor een nieuw verhaal, nadat sommigen van jullie erg lang moesten aandringen haha.
Terima kasih voor alle lieve berichtjes en felicitaties!
Iedereen had wel veel (leuk) commentaar over alles wat ik schreef over het eten hier haha, had ik er echt zoveel over geschreven? Ik weet het niet, maar het eten is hier wel heel apart. Het begint nu te wennen dus ik zal er niet langer over vertellen en er zelfs geen foto’s meer van maken :P.
Maar het blijft heel leuk om telkens een ander gerecht voor je neus te krijgen zonder dat je weet wat je ook maar besteld hebt!
Ik heb al van meerdere mensen de vraag gekregen of ik al heel veel bruiner was geworden, nou hier het schokkende nieuws: nee, ik ben nog net zo wit als toen ik weg ging! Op stage moet ik een lange broek aan en een t-shirt die de schouders bedekt. Na stage is het in de zon zo warm dat je daar ook niet even lekker in kan gaan zitten want dat is niet uit te houden zonder een zwembad naast je :P.
Alleen door het hardlopen worden we hier wel langzaam iets bruiner, maar echt veel is het niet, daarvoor moeten we straks op Bali maar even ons best doen :D.
Mijn eerste weken stage zitten er nu op en het was vooral in het begin erg wennen. Ik had wel eens wat kinderen behandeld in mijn vorige stages, maar niet zoveel eigenlijk.
En hier in Indonesië is toch alles net iets anders dan in Nederland. Zo moesten we onze eerste dag om 5 voor 8 aanwezig zijn bij de school van de kinderen, omdat we om 8 uur eerst zouden gaan wandelen met de hele groep. Natuurlijk is het niet Indonesië als je dan niet gewoon een half uur later pas vertrekt!
Direct begonnen heel veel kinderen tegen ons te praten en we snapten er natuurlijk helemaal niks van haha. Onze eerste woordjes hebben we die ochtend wel direct geleerd: panas (warm), bagus (goed) en pintar (slim). Het tellen lukt ook al aardig, alleen de 7 en 8 vergeten we steeds want die zijn het moeilijkst :P.
Ook hebben we wat leraren ontmoet en veel Nanny’s. Een van de leraren loopt ook hard dus die kwam direct bij mij hele verhalen halen over hoe die het moest opbouwen en of we niet een keer samen konden lopen want hij was benieuwd of hij mij bij kon houden. Haha, erg leuk! Tot nu toe is het er alleen nog niet echt van gekomen. Van diezelfde leraar hebben we veel indonesische muziek gekregen en in ruil daarvoor hebben wij hem natuurlijk de meest rare nederlandse liedjes laten horen. Nu vindt hij het cowboy en indianen lied helemaal geweldig, vooral ons dansje deed het hem denk ik :P.
Verder is de stage heel leuk, de kinderen zijn nu al helemaal gek van ons en willen van alles met ons doen. Ook beginnen ze op vrijdag ochtend altijd met een soort gymles. Eerst gaan ze dan allemaal, met behulp van een DVD, dansen op muziek en daarna geeft de gymleraar meestal nog een opdracht aan ze. Als ze daar dan klaar mee zijn, begint de therapie voor sommige kinderen.
De rest van de dagen begin ik gewoon om half 9 met therapie, dus alleen de woensdag en de vrijdag is altijd anders.
Pff wat ik verder nog allemaal meegemaakt heb... even denken hoor haha!
Natuurlijk mijn verjaardag, wat in het begin van de dag wel een beetje raar was, maar aan het einde van de dag voelde ik me toch wel een beetje jarig geweest :P.
De dag begon met een grote schrik. Ik werd wakker en wou mijn kamer uitlopen, maar schrok me dood van sommige ballonnen die op mijn deur geplakt waren. Ik dacht dat er salamanders over mijn deur heen schoten haha... echt wakker was ik dus nog niet :D. Er kon er maar 1 schuldig zijn hieraan en dat was Lieke natuurlijk!
Anas en Intan waren inmiddels ook wakker, maar zeiden verder niks... ik vond het een beetje apart maar oke, misschien vieren ze hier geen verjaardagen? Ze wisten het in elk geval wel.
Nouja goed, eerst maar ’s ochtends begonnen met wandelen en therapie geven. Tijdens deze ochtend was ik wel een beetje bang om nat gegooid te worden met water, ei en koffie want dat was Sabine (een van de studenten die voor ons hier zat) overkomen toen ze jarig was. Een traditie hier geloof ik.
Later hoorde ik van Intan dat de jongen die dat altijd uitlokt net vandaag met vakantie was gegaan, dus dat ik ontzettend veel geluk had! Haha, yes... :P Na deze ochtend hebben we samen lunch gehaald en vlak na de lunch kwamen Anas en Intan opeens luid zingend de kamer in lopen. Ze zongen ‘lang zal ze leven’ in het nederlands, echt grappig om te horen en heel leuk!
Ook hadden ze een soort dagboekje voor mij gekocht, met Batik op de kaft. Batik is een soort stof met een bepaald patroon erin wat typisch Indonesisch is. Echt wel leuk, nu schrijf ik per dag erin op wat ik mee maak, dus voor wie later nog meer wil lezen die moet zich maar melden haha.
Iets later kwam Lieke opeens ook nog met een cadeautje aanzetten! Een uit hout gesneden salamander, hoe gaaf! Het verhaal hierachter is dat er elke avond misschien wel 15 salamanders over de muren, de vloer en het plafond racen. Een paar dagen voor mijn verjaardag moesten Lieke en ik er 2 uit mijn kamer verjagen. Ik stond gillend op het bed, gooide kleerhangers, slippers en alles wat ik maar kon vinden om die dingen uit mijn kamer te krijgen. Ze zijn eigenlijk niet zo eng en ze doen niks behalve muggen vreten, maar ze zijn onvoorspelbaar en ontzettend snel.
Uiteindelijk zijn Lieke en ik bijna 3 kwartier bezig geweest om die 2 uit mijn kamer te verjagen. Eentje verliet mijn kamer via het raam en de andere via de grond! Oooh, ik stond uiteindelijk op een stoel in de gang, bang dat dat beest me over de voeten zou lopen haha. Jammer genoeg hebben we deze hele actie niet op film staan :P.
Maar vandaar dus de houten salamander als cadeautje, super lief en ik zal die beesten en die avond nooit vergeten!!
Verder ben ik op mijn verjaardag ook weer naar de Balcony geweest om te internetten met iedereen. Sashy, een meisje die bij de Balcony werkt was zich bewust van mijn verjaardag en kwam me feliciteren. Ze had ook nog een kleinigheidje voor me gekocht kwam ze zeggen en ze gaf me een ring. Heel leuk! Ik heb dus wel een hele leuke verjaardag gehad, door de mensen hier, door Lieke natuurlijk, maar ook door al jullie lieve smsjes vanuit Nederland :D.
De volgende dag zijn we nog met Intan en Anas uiteten geweest bij de ‘ViaVia’ voor mijn verjaardag. Dit is een soort reizigersrestaurant waar ze een wereldkaart hebben. Dat was wel leuk, want veel gerechten kennen Anas en Intan niet dus konden wij ze het een keer uitleggen in plaats van andersom :P.
Nog een andere aparte dag die ik hier heb meegemaakt was zaterdag 23 juli. Niet alleen was dit papa’s verjaardag, maar hier in Indonesië vieren ze dan ‘Childrens Day’. Een dag speciaal gericht op de kinderen. Wij kwamen bij de school om de kinderen therapie te geven, maar dit ging dus niet door vanwege deze speciale dag. Buiten het hek van Sayap Ibu waren er allemaal matjes op de straat gelegd en hadden ze een hele grote tent opgezet. Yanuar, een van de jongens, speelde prachtig op zijn keyboard en Nana zong een typisch Javaans liedje en daarna zong ze nog ‘my heart will go on’ van Celine Dion. Ook waren er nog 4 jongens die een Javaanse dans lieten zien. En Tanti zong een verjaardagsliedje voor een van de visitors, want die was jarig die dag.
Echt mooi om te zien hoe die kinderen zich die dag vermaakten!
Een van de visitors gaf aan Lieke en mij nog een armbandje, afkomstig uit Borneo. Gewoon zomaar, super lief!
Nadat de visitors weg waren moesten Lieke en ik snel onze koffers inpakken want we hadden gisteren te horen gekregen dat we moesten verhuizen... De muren van panti 2 (waar wij tot nu toe woonden) moesten nodig worden geschilderd volgens ‘Oma’ dus nu moeten wij tijdelijk in panti 1 verblijven. Pff, we hadden net een beetje onze plek gevonden hier en baalden er wel een beetje van dat we weer al onze spullen moesten inpakken. Eenmaal daar aangekomen hadden ze al van alles voor ons geregeld, dat was wel heel lief. Alleen toen ik wilde gaan douchen was er geen water en de rest van de dag ook niet meer. Hmm... dat is wel even wennen.
Dat weekend dat we verhuisd waren, waren we met de auto gebracht dus we hadden niet de beschikking over onze scooter. Erg jammer, want nu moesten we overal weer met de taxi heen en waren we niet zo vrij meer .
Ook sluiten ze hier de poort om 21:00 h. en daar kunnen we geen sleutel van krijgen (die we bij panti 2 wel hebben waardoor we altijd lekker laat nog thuis kunnen komen :P). Dat valt dan wel even weer tegen. Al met al baalt iedereen van de verhuizing, ook Anas en Intan want die moesten ook hun kamer uit. Het leukste komt nog: we zijn nu bijna een week verhuisd en ze zijn afgelopen donderdag (28-07) pas begonnen met schilderen.
Ben benieuwd hoe lang het allemaal gaat duren op deze manier... maar goed, wij vermaken ons wel!
1 voordeel: véél minder salamanders, YES! :P

Ohja, vandaag (29-07) hebben wij de gymles gegeven. Heel leuk want eerst hadden de leraren en nanny’s spelletjes bedacht voor de kinderen en daarna hebben wij samen met Bram (een van de leraren) het cowboy en indianen lied aan de kinderen laten horen.
Natuurlijk moesten Lieke en ik het dansje voordoen, maar al snel deden bijna alle kinderen mee!! Het was super lachwekkend om te zien hoe al die kinderen heel enthousiast dat domme nederlandse nummer meedansten haha. Nu kennen ze het dansje al bijna en komende weken zullen we hem nog wel vaker herhalen met ze, zodat ze het nooit meer vergeten! :P
Mijn verhaal is nu wel weer lang genoeg, ik ben benieuwd naar julie reacties en alle vakantieverhalen!

Selamat tinggal!